Το μελλοντικό πλοίο που επιθυμεί το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ για να αυξήσει τον φθίνοντα αριθμό των αμφίβιων πολεμικών πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού μπορεί να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποστολή του σε περιόδους πολέμου. Πρόσφατα σχόλια ενός ανώτερου ηγέτη του Σώματος Πεζοναυτών θέτουν υπό αμφισβήτηση τόσο τη δυνατότητα επιβίωσης του Light Amphibious Warship, ή LAW, όσο και το ευρύτερο ζήτημα του τρόπου με τον οποίο το Σώμα θα διατηρήσει τις απομακρυσμένες μονάδες υπό την τελευταία του ιδέα λειτουργίας.
Οι Πεζοναύτες θέλουν το LAW, το οποίο θα ήταν το κλάσμα του μεγέθους και της ικανότητας των σημερινών αμφίβιων, να υποστηρίξει τα σχέδιά του Force Design 2030. Το Κογκρέσο έχει δεν έχει ακόμη διατεθεί χρηματοδότηση για τον πρώτο ΝΟΜΟ, που σχεδιάστηκε να κατασκευαστεί το 2025, παρέχοντας αρκετό χρόνο για να τεθούν σοβαρά ερωτήματα στην ηγεσία του Ναυτικού και του Σώματος Πεζοναυτών.
Οι ΝΟΜΟΙ θα υποστήριζαν την τελευταία επιχειρησιακή ιδέα του Σώματος Πεζοναυτών, η οποία προβλέπει μικρές μονάδες που αναπτύσσονται σε απομακρυσμένες νησιωτικές τοποθεσίες για αντιπλοϊκή, αεροπορική και πυραυλική άμυνα και άλλες αποστολές. Οι ΝΟΜΟΙ θα μετακινούσαν και θα συντηρούσαν αυτές τις μονάδες, αναμειγνύοντας την εμπορική κίνηση στον Δυτικό Ειρηνικό για να μειώσουν την ανίχνευση.
Το Ναυτικό και το Σώμα Πεζοναυτών διαφωνώ για το πόσο ισχυρό να γίνει ο ΝΟΜΟΣ. Οι Πεζοναύτες θέλουν να διατηρήσουν το κόστος κάθε πλοίου σε περίπου 150 εκατομμύρια δολάρια για να επιτρέψουν να κατασκευαστούν περισσότερα. Αυτό απαιτεί αποδοχή τελικής ταχύτητας πολύ κάτω από τα αμφίβια του στόλου, ελάχιστο οπλισμό και χαρακτηριστικά επιβίωσης παρόμοια με εμπορικά πλοία.
Το Πολεμικό Ναυτικό απέρριψε το τελευταίο σημείο, υποστηρίζοντας ότι το σκάφος θα πρέπει να διαθέτει τη δυνατότητα επιβίωσης των παραδοσιακών σχεδίων πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ, γεγονός που θα αύξανε το κόστος ανά πλοίο έως και 350 εκατομμύρια δολάρια.
Επιχειρηματολογώντας ενάντια σε έναν πιο στιβαρό σχεδιασμό και υψηλότερο κόστος, η ηγεσία των Πεζοναυτών δήλωσε ότι όταν ξεκινήσει η σύγκρουση, ο κίνδυνος για τους ΝΟΜΟΥΣ θα μετριαστεί με τη μετεγκατάσταση των Πεζοναυτών και στη συνέχεια να κρυφτούν. «Πουθενά δεν οραματιζόμαστε τον ΝΟΜΟ να διέρχεται από τους θαλάσσιους δρόμους στη μέση μιας κινητικής μάχης», σύμφωνα με έναν ανώτερο αξιωματούχο του Σώματος Πεζοναυτών.
Αυτό το επιχείρημα δημιουργεί ένα προφανές δίλημμα: Εάν οι μεταφερθέντες πεζοναύτες δεν είναι πλέον σε θέση να εμπλακούν με εχθρικά πλοία ή πυραύλους, καθίστανται άσχετοι. Εάν βρίσκονται σε θέση να πολεμήσουν – και να στοχοποιηθούν – τότε οι ΝΟΜΟΙ δεν θα αποτολμήσουν και θα κινδύνευαν να καταστραφούν.
Απαιτήσεις διατήρησης για αυτές τις απομακρυσμένες μονάδες είναι σημαντικές. Τρόφιμα, νερό και καύσιμα μπορεί να προμηθεύονται από τοπικές πηγές, αλλά τα πυρομαχικά, τα ανταλλακτικά και η ιατρική εκκένωση απαιτούν άμεσα διαθέσιμη θαλάσσια ή αερομεταφερόμενη υποστήριξη. Εάν τα LAW είναι άχρηστα κατά την έναρξη των μαχών και εάν μεγαλύτερα, πιο επιβιώσιμα αμφίβια πολεμικά πλοία είναι πολύ σπάνια ή πολύ πολύτιμα για να διακινδυνεύσουν, οι ανεπτυγμένοι πεζοναύτες θα πρέπει να βασίζονται στον εναέριο ανεφοδιασμό, κάτι που θα απαιτούσε συνεχή προσπάθεια πολύ πέρα από τις οργανικές δυνατότητες του Σώματος Πεζοναυτών.
Προτού το Κογκρέσο συμφωνήσει να χρηματοδοτήσει μια νέα κατηγορία πλοίων για να υποστηρίξει μια ιδέα που έχει προκαλέσει τα πυρά από διάφορους επικριτές, θα πρέπει να απαιτηθεί μια καλύτερη εξήγηση για το πώς αυτά τα πλοία θα εκπλήρωναν την αποστολή που οραματίζεται το Σώμα για αυτά, εάν είναι κατάλληλος αντικαταστάτης για τα πολύ πιο ικανά αμφίβια πολεμικά πλοία που ήδη παράγονται, και πώς το Σώμα σχεδιάζει να διατηρήσει τις δυνάμεις του όταν ξεσπάσει η σύγκρουση.
Ο συνταξιούχος στρατηγός του Σώματος Πεζοναυτών Κρίστοφερ Όουενς υπηρέτησε πρόσφατα ως επικεφαλής των ναυτικών επιχειρήσεων διευθυντής εκστρατευτικού πολέμου.