ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος ομοσπονδιακές προσπάθειες για την καλύτερη κατανόηση και αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης για την κυβέρνηση, αν και η πλήρης αγκαλιά της τεχνολογίας είναι ακόμα πολύ μακριά.
Οι αντιπροσωπείες συχνά καθυστερούν να υιοθετήσουν την τεχνολογία, ακόμη και με τα πλαίσια που υπάρχουν, επειδή είναι δαπανηρή, έντασης εργασίας και κατά κάποιο τρόπο εκφοβίζει. Για να μάθετε γιατί, μίλησαν οι Federal Times Χοσέ-Μαρί Γκρίφιθςπρώην μέλος της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη και πρόεδρος της Υποεπιτροπής Εργατικού Δυναμικού.
Γκρίφιθς, τώρα πρόεδρος της Κρατικό Πανεπιστήμιο της Ντακότα όπου εργάζεται για την εκπαίδευση του μελλοντικού εργατικού δυναμικού σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη, βοήθησε στη διαμόρφωση τεχνολογικών μεταρρυθμίσεων και συστάσεων για την αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης για το εργατικό δυναμικό εθνικής ασφάλειας και άμυνας των ΗΠΑ.
Αυτή η συνέντευξη έχει τροποποιηθεί για λόγους σαφήνειας και έκτασης.
Federal Times: Ο Λευκός Οίκος έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να αξιοποιήσει την τεχνητή νοημοσύνη για να αντιμετωπίσει τις απειλές για την εθνική ασφάλεια και να βελτιώσει τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Που βρισκόμαστε σε αυτό;
Χοσέ-Μαρί Γκρίφιθς: «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και πιθανώς σε πολιτειακό επίπεδο, σε κάποιο βαθμό, ήταν πιο αργή να κινηθεί από άλλους θεσμούς. Έχουν γίνει μεγάλα ιδρύματα και είναι δύσκολο να τα μετακινήσεις. Και οι μηχανισμοί για γρήγορη κίνηση και ενημέρωση, είναι απλά πολύ δύσκολοι.
Ο στρατός μπορεί να κινηθεί λίγο πιο γρήγορα, επειδή έχουν πραγματικά αυτό το είδος δομής εντολών από πάνω προς τα κάτω. Μπορούν να επιμείνουν σε αυτό, σε κάποιο βαθμό.
Πώς λοιπόν αποκτάτε τσέπες καινοτόμων εντός της κυβέρνησης; Πρέπει να τα βρείτε. Πρέπει να τους δώσετε τη δυνατότητα να καινοτομούν όσο μπορούν και να διαδώσουν σταδιακά τις καινοτομίες τους σε άλλους».
FT: Τι είδους συστάσεις κάνατε με τους συναδέλφους σας στην Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη και πώς θα μπορούσαν να γίνουν γρήγορα;
JMG: «Δεν αναπτύσσαμε απλώς συστάσεις, αλλά ενσωματώναμε αυτές τις συστάσεις στη γλώσσα που θα μπορούσαν να απορροφηθούν απευθείας σε νομοθετήματα, σε υπάρχουσα νομοθεσία ή ακόμα και σε εκτελεστικά εντάλματα. Προσπαθήσαμε να διευκολύνουμε όλους να υιοθετήσουν τις συστάσεις.
Η σύστασή μας εκείνη την εποχή ήταν ότι δεν προχωράμε αρκετά γρήγορα. Και το αντιληφθήκαμε [that] στη γεωπολιτική δομή, [with] πράγματα που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο τα οποία δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε — ιδιαίτερα, ας το παραδεχτούμε, τις φιλοδοξίες της Κίνας, για τις οποίες η Κίνα ήταν πολύ ανοιχτή και πολύ ξεκάθαρη. Κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν να το αφήνουμε αυτό να μας σκάσει.
Τελικά, η εκπαίδευση και η επικοινωνία θα είναι το κλειδί».
FT: Καθώς οι αντιπροσωπείες θεωρούν τις στρατηγικές στον κυβερνοχώρο ως τον Βόρειο αστέρα τους, ποια βήματα μπορεί να είναι πιο εύκολο να ληφθούν πρώτα; Πώς μπορούν οι φορείς να προχωρήσουν;
JMG: “Νομίζω ότι τελικά, το πραγματικό δίλημμα είναι ότι έχουμε ολόκληρα στρώματα τεχνολογίας που πραγματικά δεν έχουν αλλάξει. Θέλω να πω, εξακολουθούν να έχουν να κάνουν με αρκετά απαρχαιωμένη τεχνολογία.
Έτσι, όταν θέλετε να κάνετε κάτι νέο, έχετε αυτό το πραγματικά ευάλωτο περιβάλλον. Λοιπόν, πόση προσπάθεια θα καταβάλετε για να προστατέψετε τους ευάλωτους, αντί να προχωρήσετε και απλώς να αντικαταστήσετε αυτά που έχετε;
Ακόμη και όταν υπήρξαν συστάσεις για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, δεν εφαρμόζονταν πάντα και εμφιαλώνεται με το “ποιος θα το πληρώσει;” Τα πρακτορεία λειτουργούν ένα χρόνο τη φορά, επομένως δεν υπάρχει συνέχεια με αυτή την έννοια.
Αν υπήρχε τρόπος να πούμε “θα εγκρίνουμε ένα πενταετές πρόγραμμα”, τώρα ξέρουμε ότι θα λαμβάνετε χρηματοδότηση κάθε χρόνο για τα επόμενα πέντε χρόνια, εκτός εάν κάτι πάει στραβά ή χρειαστούμε τα χρήματα λόγω επείγον. Δεν έχουμε αυτή τη μακροπρόθεσμη άποψη στην κυβέρνηση».
FT: Και τι γίνεται με τις επιπτώσεις στο εργατικό δυναμικό; Θα παραμείνουν οι άνθρωποι μέρος της τεχνητής νοημοσύνης; Και αν ναι, πώς μπορούν οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες να διασφαλίσουν ότι έχουν την υποστήριξη του προσωπικού για να εξασκήσουν αυτήν την τεχνολογία υπό το πρίσμα των προκλήσεων πρόσληψης;
JMG: «Στις περισσότερες εφαρμογές, δεν έχουμε βγάλει πραγματικά τον άνθρωπο από τον κύκλο. Αυτό είναι λοιπόν ένα ερώτημα καθώς προχωράμε: ποιος είναι ο ρόλος του ανθρώπου;
Δεν έχουμε αρκετά μεγάλο εργατικό δυναμικό στις επιστήμες της πληροφορικής και των πληροφοριών γενικά. Εχουμε 750.000 κενές θέσεις μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες σε θέσεις κυβερνοασφάλειας. Και η πρόβλεψή μας ήταν ότι πιθανότατα θα υπάρξουν ακόμη περισσότερα ανοίγματα για άτομα με εξειδίκευση στην τεχνητή νοημοσύνη παρά με τεχνογνωσία στον κυβερνοχώρο. Και έτσι αντιμετωπίζουμε αυτή την τεράστια έλλειψη ανθρώπων.
Ο αριθμός των ατόμων που πηγαίνουν στις επιστήμες που σχετίζονται με την πληροφορική, αυξάνεται, αλλά οι αυξήσεις είναι οι διεθνείς φοιτητές μας. Και αν θέλουμε να μιλήσουμε για την ποικιλομορφία αυτού του εργατικού δυναμικού, είμαστε πολύ πίσω [late 1990s] επίπεδα γυναικών που πηγαίνουν σε αυτούς τους τομείς. Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο σε μια περίοδο ετών, και φαίνεται σαν να έχουμε επιστρέψει. Οπότε αντιμετωπίζουμε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα».
FT: Λοιπόν, βρισκόμαστε σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό για ταλέντα, καθώς και σε έναν εγχώριο.
JMG: «Πρέπει να πούμε ότι το εγχώριο ταλέντο δεν θα είναι αρκετό. Και πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα μετανάστευσης που να αναγνωρίζει [international talent]. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με την αύξηση των αλλοδαπών φοιτητών που παίρνουν πτυχία και ίσως να τους δώσουμε μεγαλύτερες άδειες εργασίας, να τους πάρουμε πράσινες κάρτες λίγο νωρίτερα. Υπάρχουν τρόποι εισαγωγής τεχνολόγων, κοινής χρήσης δυνατοτήτων μεταξύ των χωρών, κ.λπ., ειδικά στις χώρες Five Eye όπου έχουμε ήδη κοινή χρήση πληροφοριών».
FT: Τι θα χρειαστεί για να καλύψουν τα κενά στο εργατικό δυναμικό οι φορείς;
JMG: «Πρέπει να είναι μια πολυδιάστατη προσέγγιση.
Μάλλον πρέπει να συνδέσουμε ανθρώπους με κυβερνητικές αποστολές.
Η πρακτική άσκηση είναι εξαιρετική, τόσο για να μάθουν τα πρακτορεία για τους ανθρώπους όσο και για να μάθουν οι άνθρωποι για τα πρακτορεία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να συνδεθεί, νομίζω, με καθηγητές και εκπαιδευτές ώστε να γνωρίζουν περισσότερα.
Η Google και η Microsoft δεν πρόκειται να πάρουν τους πάντες και γνωρίζουμε ότι αφήνουν τους ανθρώπους να φύγουν επίσης.
Η δεύτερη περιοχή [of recruiting] είναι άτομα ήδη στο εργατικό δυναμικό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο εργατικό δυναμικό που έχουν πτυχία που σχετίζονται με την τεχνολογία, οπότε νομίζω ότι είναι ανώτερη [and] Η επανεκπαίδευση των ατόμων που βρίσκονται ήδη στο εργατικό δυναμικό είναι ένας τρόπος να προχωρήσουμε. Δεν είναι για όλους. Αλλά για μερικούς ανθρώπους, εάν έχουν την ικανότητα και το ενδιαφέρον, αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να ξεκινήσουν. Πάρτε μια ομάδα ανθρώπων, ενημερώστε τους και, στη συνέχεια, ζητήστε τους να σας βοηθήσουν να ενημερώσετε το επόμενο επίπεδο ανθρώπων.
Και μετά η τρίτη περιοχή είναι στα συστήματα K-12 μας. Εχουμε ένα Cyber Academy, τώρα αυτό πηγαίνει στα λύκεια της πολιτείας μας. Οι μαθητές θα μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα στην επιστήμη των υπολογιστών, την κυβερνοασφάλεια, την τεχνητή νοημοσύνη και να εισέλθουν στο κολέγιο με ένα πλήρες έτος κολεγίου, καθώς και το απολυτήριο γυμνασίου τους.
Πρέπει να βγούμε στο περιβάλλον K-12 και να μην τους τρομάξουμε.
Η βιομηχανία είναι επίσης πρόθυμη να βοηθήσει την κυβέρνηση εάν μπορέσουμε να προχωρήσουμε την εφαρμογή της τεχνολογίας. Μιλήσαμε για ένα είδος εθνοφρουράς στον τομέα της πληροφορικής και για εφεδρεία στον κυβερνοχώρο όπου άνθρωποι θα μπορούσαν να πάνε και να κάνουν το καθήκον τους και να βοηθήσουν όσο χρειάζεται.
FT: Πώς πουλάνε τα πρακτορεία την αποστολή ή λένε την ιστορία τους για να προσελκύσουν ταλέντα;
JMG: «Μιλάμε πολύ για τις δεξιότητες που χρειαζόμαστε, αλλά δεν ξέρω ότι η κυβέρνηση λέει πάρα πολλά για το γιατί τις χρειάζονται. Τι θα έκανε για την κυβέρνηση και τι θα έκανε για τους ανθρώπους που η κυβέρνηση υπηρετεί;
Και δεν νομίζω ότι οι νέοι έχουν πραγματική ιδέα για το τι κάνει η κυβέρνηση. Η αλληλεπίδρασή τους με την κυβέρνηση είναι αρκετά περιορισμένη. Και η αλληλεπίδραση των γονιών τους είναι, ξέρετε, η εφορία. Ακούμε για το τι συμβαίνει στην Ουάσιγκτον και δεν είναι πάντα ελκυστικό».
FT: Πώς θα αγωνιστεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να καθορίσει το ρυθμιστικό περιβάλλον; Θέλω να πω, μπορείς να ρυθμίσεις κάτι που εξελίσσεται τόσο γρήγορα και μπορεί να αναπτυχθεί από καθημερινούς ανθρώπους στα σπίτια τους;
JMG: «Νόμιζα ότι ήταν μια εξαιρετική κίνηση όταν εξελίχθηκε η ανοιχτή τεχνητή νοημοσύνη. Όλοι μπορούν να το κάνουν αυτό. Απλώς, τώρα, υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που το κάνουν. Και πρέπει να καταλάβουμε ποιος είναι…